கோவை ஊற்று

கோவை ஊற்று 

அகந்தை அகற்றி அகத்தைப் போற்று.

(1)

அகப்படாத திருடன் உருப்படாமல் போவான்.

(2)

அஞ்சத்தக்க இடத்தில் அஞ்சாதவன் அழிவான்.

(3)

அஞ்சி வாழாமல் நேர்மையாய் வாழ்.

(4)

அஞ்சிச் செய்வது பழிசொல் ஏற்கும்.

(5)

அஞ்சா திருப்பது ஆண்மைக் கழகு.

(6)

அடுத்தவர் நோகத் தூற்ற வாழாதே.

(7)

அதிகக் கலவி விரைவில் முதுமை.

(8)

அதிக சுகம் கேடு தரும்.

(9)

அதிகாரத்தால் அடைவது எப்போதும் நிலைக்காது.

(10)

அர்ப்பணிப் போடு எப்பணியும் செய்.

(11)

அலட்சியம் செய்வோரிடம் அன்பைத் தேடாதே.

(12)

அல்லன செய்யினும் நல்லன கொள்ளே.

(13)

அறத்தை விளம்பல் அறவோர்க் கில்லை.

(14)

அறத்தொடு நிற்போற்கு அறநூல் வேண்டாம்.

(15)

அறம் செய்ய, கரம் நீட்டு.

(16)

அறிவிலான் செய்தபிழை வழுக்கிச் செலல்நலம்.

(17)

அன்பு வருவது, வம்பு பெறுவது.

(18)

ஆடிக் காற்றைச் சூடிக் கொள்ளாதே.

(19)

ஆணவக்காரன், நல்ல நண்பர்களை இழப்பான்.

(20)

ஆராத கோபம் உறவைச் சேர்க்காது.

(21)

ஆறு சுருங்க ஊறு நேரும்.

(22)

இயக்கம் இல்லாத பொருள் பாழ்.

(23)

இயக்குபவன் இல்லையேல் ஓடுவது ஓடாது.

(24)

இரப்போனிடம் செல்வச் செருக்கு கொள்ளாதே.

(25)

இழப்பின் விலையே அறிவுக் கொள்முதல்.

(26)

இழிபொழி நவில்வோரை எழுபிறப்பும் நாடாதே.

(27)

இன்பம் காண சுற்றம் பேணு.

(28)

இன்றைய சோதனை நாளைய சாதனை.

(29)

ஈதற்குப் பொருளை ஈட்டுதல் மேன்மை.

(30)

ஈருடல் ஆனாலும் ஒத்த மனங்கொள்.

(31)

உணர்வுகளை மதிக்காத உறவுகளை ஏற்காதே.

(32)

உணர்வொடு செய்வது உன்னத மாகும்.

(33)

உண்டு வாழ், உறிஞ்சி வாழாதே.

(34)

உண்மைக் காதல் சாவது இல்லை.

(35)

உண்மையாய்ப் பழகு, உயிராய் இரு.

(36)

உண்மை பேசி, வன்மம் தவிர்.

(37)

உதட்டளவுப் பாசம் ஊர்போய்ச் சேராது.

(38)

உயர்குடிப் பிறப்பினும் சிறந்தது கல்வி.

(39)

உழவன் வியர்வை உண்பவன் குருதி.

(40)

உழைப்பைக் கொடுத்து ஊதியம் பேணு.

(41)

உழைப்பை நாடு, இழப்பைத் தவிர்.

(42)

உறவாடாத உறவுடன் உறவு கொள்ளாதே.

(43)

உறவாடாத நல்லுறவில் நம்பிக்கை வைப்பீர்.

(44)

உறவாடிக் கெடுப்போரை ஒருபொழுதும் நம்பாதே.

(45)

உற்ற ஒழுக்கம் பெருமை காக்கும்.

(46)

உற்ற சொந்தம் உறவோடு நிற்கும்.

(47)

உன்னுடைய நிழலே உன்னைத் தொடரும்.

(48)

உன்னைச் சுமையாக நினைப்பவரிடம் தூரஇரு.

(49)

ஊதியம் இல்லாமல் ஊழியம் செய்யாதே.

(50)

ஊருக்கு வாழாமல் உனக்காக வாழ்.

(51)

எண்ணெழுத்து இகழின் மண்கெட்டுப் போகும்.

(52)

எதிரிகளே இல்லாமல் வாழ்பவன் கோழை.

(53)

எளியாரை இகழாமல், ஈத்துண்டு பழகு.

(54)

ஏழைக்கு உதவுதல் உள்ளோர் கடமை.

(55)

ஒதுக்குவதாய் இருந்து ஒதுங்குவதாய் இராதே.

(56)

ஒதுங்கியதை ஒழித்து ஏற்பதைக் கொள்வாய்.

(57)

ஒருவனின் செயல்களே அவனின் அடையாளம்.

(58)

ஒழுக்கமான மனமே உடலைப் பேணும்.

(59)

ஒழுக்கமில்லாத அழகு உயிரற்ற உடல்.

(60)

ஒழுக்க மில்லார் கல்வி பயனற்றது.

(61)

ஒழுக்க முடையார் மாசற் றிருப்பர்.

(62)

ஒன்றா திருந்தவனை ஒருபோதும் ஏற்காதே.

(63)

ஒன்றி இருந்தவளை(னை) ஒருபோதும் விடாதே.

(64)

கடலில் மூழ்கு, கடனில் மூழ்காதே.

(65)

கட்டியவளை என்றும் கண்கலங்க வைக்காதே.

(66)

கரும்பு கசத்தால் வாயின் குற்றம்.

(67)

கல்லாதார் நற்சொல்லும் கல்லெழுத் தாகும்.

(68)

கல்லாரொடு கல்விச் செருக்கு கொள்ளாதே.

(69)

கல்லாது காலம் கழிபடக் கூடாது.

(70)

கல்லிடம் ஓதும் கனவு காணாதே.

(71)

கற்புடை பெண்டிர்க்குக் கல்வியே அழகு.

(72)

கற்றதில் நிற்றலே உற்றதில் மிக்கது.

(73)

கற்றது மறவாமை மேதைக்கு அழகு.

(74)

கற்றோர்க் கழகு அடங்கி நடத்தல்.

(75)

கற்றோர் வாக்கு ஏற்போர் மாட்டே.

(76)

காட்டு வாழ்வை நாட்டில் தேடாதே.

(77)

காதலை ஒருபோதும் சுமையாகக் கருதாதே.

(78)

காமக் காதல் தன்னைக் கெடுக்கும்.

(79)

காலத்தோடு ஒத்து வாழப் பழகு.

(80)

கீழோர் கோபம் யாராலும் தணியாது.

(81)

கீழோர் துன்பம் மேலோர் வெகுளார்.

(82)

கீழ்மக்கள் உறவு, ஏற்பது இகழ்ச்சி.

(83)

குரு பக்தியே சீடனின் முக்தி.

(84)

குறை கண்டால் நிறை போகும்.

(85)

குற்றம் கொள்ளா தொழுகுவதே ஒழுக்கம்.

(86)

கேடு நினைப்பவன் தானாகக் கெடுவான்.

(87)

கொள்பவர் நாண கொடையைக் கொடு.

(88)

கோடி கொடுத்தாலும் கொள்கை விடாதே.

(89)

கோபத்தில் பேசும்போது கவனமாகப் பேசு.

(90)

கோபம் கொண்டாலும் சாபம் இடாதே.

(91)

சாவொலி கேட்டாலே துயரங் கொள்.

(92)

சான்றோர் கோபம் தானாய்த் தணியும்.

(93)

சான்றோர் நெறியே நல்லொழுக்க மாகும்.

(94)

சிந்தித்துச் செயற்படு வெற்றி நிச்சயம்.

(95)

சிறிய தீமையும் துன்பம் தரும்.

(96)

சிறியோர் சிறுபிழை பெரியோர் பொறுப்பர்.

(97)

சிற்றறிவு பெருக்க, பேரறிவு அடங்கும்.

(98)

சிற்றுளி யானாலும் பாறையும் உடைக்கும்.

(99)

சினம்மிகக் கொள்ளின் குணம்கரை ஏறும்.

(100)

சுமந்தவளை ஒருபோதும் சுமையாய் எண்ணாதே.

(101)

சுயநல உதவிகள் சுமந்தவர்க்குக் கேடு.

(102)

சூதர் கொள்ளின் ஏதம் விளையும்.

(103)

செய்தவை எல்லாம் சேர்ந்தே கிடைக்கும்.

(104)

செய்தி தேடு, செயலைக் காட்டு.

(105)

செலவே இல்லாத வருமானம் வீண்.

(106)

சேர்ந்தபின் சேறும் சகதியும் வேறல்ல.

(107)

சொல்லைக் காப்பான் அகப்பட மாட்டான்.

(108)

சொற்போர் தவிர்த்து, செயலில் காட்டு.

(109)

சோதனை ஓட்டம் மறுக்கவும் செய்யும்.

(110)

சோதனை வாழ்க்கை நிரந்தரம் அல்ல.

(111)

சோம்பலே உடலுக்கும் மனதிற்கும் கேடு.

(112)

தகுந்தாற் மாற்றே அறிவுடையோ ராவர்.

(113)

தங்கச் செருப்பு மகுடம் ஆகாது.

(114)

தங்குற்றம் நீக்காமல் பிறர்குற்றம் நீக்காதே.

(115)

தடுமாறாத எண்ணமே தடையிலா வாழ்க்கை.

(116)

தந்தையின் தடங்களே தனயனின் பயணம்.

(117)

தம்மை இகழ்ந்தாரை இகழாது காப்பாய்.

(118)

தற்செயலான சுகம் நிரந்தர மல்ல.

(119)

தற்பெருமை தவிர்த்தல் பெரியோர்க் கழகு.

(120)

தனி இழை துணி ஆகாது.

(121)

தனிமனித ஒழுக்கம் தரணியை உயர்த்தும்.

(122)

தன்குறை உணர்ந்தோன் பிறர்குறை மறப்பான்.

(123)

தன்மானம் விலைபோகும் இடத்தில் நிற்காதே.

(124)

தன்னை அறிதலே உயர்ந்த இன்பம்.

(125)

தாயை நேசி, மனைவியை சுவாசி.

(126)

தாய்க்கும் மேலான தெய்வம் இல்லை.

(127)

தானே கெட்டாலும் கேடு செய்யாதே.

(128)

தீமை செய்தார்க்கும் தீமை செய்யாதே.

(129)

தீயன செய்வது சிறியோர் மாட்டே.

(130)

தீயன பேசும்நா நாவெனப் படாது.

(131)

தீயினால் சுட்டாலும் தீமையை ஏற்காதே.

(132)

தீயில் இட்டநெய் மீண்டு வராது.

(133)

துணிச்சல் இல்லாதவன் துணையை நாடுவான்.

(134)

துன்பங்களே உன்னத உயர்வின் ஏணிப்படி.

(135)

துன்பம் போக்க சிரிப்பே மருந்து.

(136)

தூக்கம் துறந்தால் துக்கம் உறவாடும்.

(137)

தூக்கம் கரையேறின் துக்கம் வீடுபுகும்.

(138)

தூய்மை இல்லாத துறவு பாழ்.

(139)

தேடிய சொந்தம் தெருவிலே நிற்கும்.

(140)

தேவைகளைச் சுருக்கு, வாழ்க்கை சுகமாகும்.

(141)

தொட்டிலன்றி கட்டிலே சார்ந்தோர் சிறப்பு.

(142)

தொலைந்ததைப் பெறலாம் இழந்ததைப் பெறமுடியாது.

(143)

தோல்வி அடைந்தால் துணிந்து எழு.

(144)

நக்கல் பேச்சை நயமாய்த் தவிர்.

(145)

நடை பயிற்சியில் சுமையைத் தூக்காதே.

(146)

நட்பிலார் மாட்டு நட்பினைக் கொள்ளாதே.

(147)

நம்பிக்கை உடைத்தவனை ஒருபோதும் நம்பாதே.

(148)

நல்ல தூக்கமே இன்பத்திற்கு விடை.

(149)

நல்லவையுள் கற்றகல்வி நானிலம் போற்றும்.

(150)

நல்லோரின் வருத்தம் வல்லவனுக்கும் கேடு.

(151)

நல்லோரை அழிக்க வல்லவனாலும் முடியாது.

(152)

நல்லோர்கள் நல்லதையே எண்ணிச் செய்வர்.

(153)

நல்வழிப் பொருளை ஈவோன் வாழ்வான்.

(154)

நற்குடிப் பிறந்தும் நல்லோரைப்  பேணு.

(155)

நற்குடிப் பிறப்பே உயர்குடி நல்கும்.

(156)

நாடு கடந்தாலும் நாய்குணம் மாறாது.

(157)

நாடும் உறவை உதறி விடாதே.

(158)

நாவடக்கம் தவறின் நானிலம் தூற்றும்.

(159)

நினைந்தோரை நினை, வெறுப்போரை மற.

(160)

நினைவில் நில்லாததைக் கனவு தூண்டும்.

(161)

நூல்பல கல்லல்லது கற்றோர் வழிநில்.

(162)

நெகிழ்ந்த அருளே அறத்தைக் காட்டும்.

(163)

பகைவன் இறப்பில் மகிழ்வைத் தேடாதே.

(164)

பக்குவப் பட்டால் பகுத்தறிபவ னாவாய்.

(165)

பசிக்கு உண், ருசிக்கு உண்ணாதே.

(166)

படித்ததை மறந்தாலும் படைத்ததை மறவாதே.

(167)

பணத்தை நேசிப்பவன் உறவை வெறுப்பான்.

(168)

பயன்படுத்தாத அறிவு தானாய் வீணாகும்.

(169)

பழிக்கு அஞ்சார் மனம்வருந்தம் கொள்ளார்.

(170)

பழிக்கு அஞ்சுவது நல்லோர் இயல்பு.

(171)

பழி சொல்வோர் வழி சொல்லார்.

(172)

பறந்தாலும், தரையில் இருக்கவும் கற்றுக்கொள்.

(173)

பற்றாக்குறையே வாழ்க்கையைச் செம்மை ஆக்கும்.

(174)

பாலூட்ட பாலூற்ற அமைவதே வாழ்க்கை.

(175)

பிச்சை எடுத்துப் படிப்பது நன்று.

(176)

பிறருன்னைச் சுமையாகச் சுமக்க வாழாதே.

(177)

புகழுக் கேற்ப ஈகை குணங்கொள்.

(178)

புண்ணை  ஆற்ற புண்ணாய் ஆகாதே.

(179)

புண்பட்ட நெஞ்சு புலம்பச் செய்யும்.

(180)

புதியதைத் தேடுவதில் பழையதை மறவாதே.

(181)

புத்திக்கும் அறிவுக்கும் பொருந்தாதைச் செய்யாதே.

(182)

புரிதல் இல்லாத அன்பு பாழ்.

(183)

புலியை அடைத்தாலும் பூனை ஆகாது.

(184)

புறத்தோடு விலகு, அகத்தோடு பழகு

(185)

புறவழகு அழகல்ல, அகவழகே அழகு.

(186)

புறவழகு புண்பட்டாலும் அகவழகு புண்படாது.

(187)

பெரியோர் ஏளனம் கொள்ள வாழாதே.

(188)

பெரியோர்முன் தவிர்ப்பதை ஒருபோதும் செய்யாதே.

(189)

பெருத்த வயிறு பெருமை காட்டும்.

(190)

பேராபத்துக் காலத்தில் அஞ்சாதவன் முரடன்.

(191)

பொய்பேசா நட்பு பேராண்மை கொள்ளும்.

(192)

பொய் பேசாமல் மெய் பேசு.

(193)

பொருந்தாத பொய் அம்பலம் ஏறும்.

(194)

பொருளியல் இல்லாத வாழ்வியல் கசக்கும்.

(195)

பொருளின்றிப் பெற்றது பொறுப்பில் தங்காது.

(196)

பொருளோடும் பொருள்படவும் வாழப் பழகு.

(197)

பொருள் கொடுத்து இருளைக் கொள்ளாதே.

(198)

பொல்லார் என்றும் பழிக்கு அஞ்சார்.

(199)

போகப் பொருளில் மோகம் கொள்ளாதே.

(200)

போதனை எல்லாம் புனிதம் ஆகாது.

(201)

போர்க்குண மானாலும் பொறாமை கொள்ளாதே.

(202)

மடிகடித்தாலும் கன்றுக்குப் பால்சுரக்கும் மாடு.

(203)

மண்டி இட்டால் மன்னித்து விடு.

(204)

மண்ணாளும் மன்னன் பொன்னாளக் கூடாது.

(205)

மதியாதார் அழைப்பை ஒருபோதும் ஏற்காதே.

(206)

மதியாதார் வீட்டில் உணவு கொள்ளாதே.

(207)

மயக்கம் கொண்டாலும் தயக்கம் கொள்ளாதே.

(208)

மரபுக் கெதிராகத் தீந்தொழில் செய்யாதே.

(209)

மறக்க நினைத்தாலும் மறவாதது நல்லுறவு.

(210)

மனவ டக்கம் உயிரைக் காக்கும்.

(211)

மனம்விட்டுச் சிரித்தால் சினம்குறைந்து போகும்.

(212)

மனம்விட்டுப் பேசாத உறவு உதவாது.

(213)

மனம்வேறு கொண்டால் நிறைகுடமும் தளும்பும்.

(214)

மனைவியிடம் எப்பொழுதும் தன்மானம் காட்டாதே.

(215)

மனைவியை அம்மாவோடு ஒருபொழுதும் ஒப்பிடாதே.

(216)

மன்னிப்பது மாண்பு, தண்டிப்பது வம்பு.

(217)

மாசறக் கற்று மதிநலம் பேணு.

(218)

முட்டாள்களை அறவே துடைத்து எறி.

(219)

முட்டாள் நண்பர்களை அறவே துடைத்தெறி.

(220)

முயலாத முயற்சி முடங்கிப் போகும்.

(221)

மூத்தோரைப் பேணு, முத்தியைப் பெறு.

(222)

மேடையில் நடித்தாலும் வீட்டில் நடிக்காதே.

(223)

மேயும் மாடு புல்லைச் சுமக்காது.

(224)

யாரையும் நம்பாதே, உன்னையே நம்பு.

(225)

வஞ்சனை செய்து வாகை சூடாதே.

(226)

வஞ்சனை செய்வோனிடம் தஞ்சம் புகாதே.

(227)

வம்பலர் கூற்றை அம்பலம் ஏற்று.

(228)

வருமானம் அற்றவனின் பிறப்பே பாழ்.

(229)

வருவதால், இருந்த செல்வத்தை இழக்காதே.

(230)

வருவிருந்தை இகழ்ந்து பெருவிருந் திடாதே.

(231)

வல்லோரின் பொறுமை புல்லோர்க்குப் பெருமை.

(232)

வளர்க்கும் மீனை வறுக்கச் செய்யாதே.

(233)

வளர்த்தவனை மறப்பது வளர்பவனுக்கு அழகல்ல.

(234)

வளர்த்தவன் வறுத்தப்பட்டால் வளர்பவனுக்குக் கேடு.

(235)

வளர்ந்த கருவை வறுத்திப் போடாதே.

(236)

வறுமையிலும் விரும்பியதைச் செய்வதே அழகு.

(237)

வறுமையில் செம்மை அறிஞர்க் கழகு.

(238)

வற்றிய வயிறு வறுமை காட்டும்.

(239)

வாழா வெட்டி வருந்தும்படி செய்யாதே.

(240)

வாழ்ந்து கெட்டவனின் வறுமையைத் தூற்றாதே.

(241)

விருந்தும் மருந்தும் மறுவாழ்வைத் தராது

(242)

விரும்பியதைச் செய்தால் சோம்பல் வராது.

(243)

வினைப்பயன் ஆவது பெறுமையும் சிறுமையும்.

(244)

வெண்கலம் ஒலிக்கும், பொற்கலம் ஒலிக்காது.

(245)

வெற்றி பெற்றால் பணிந்து நில்.

(246)

வேண்டாத சுமையை வேலிக்குள் வைக்காதே.

(247)

வேத வாழ்க்கை நாதம் ஆக்காதே.

(248)

வேலியே ஆனாலும் இணைவு வேண்டும்.

(249)

வைதாரை வைவது அறிவுடைமை ஆகாது.

(250)